260 - Cornelis Vreeswijk: de zanger van ‘Veronica’ in Oegstgeest (1976)
In het najaar van 2013 ontving ik een e-mail van Els Goddijn. Ze benaderde me in verband met het aanstaande vertrek van Els Timmers, burgemeester van Oegstgeest. Dat mocht niet ongemerkt gebeuren.
“Zoals u wellicht via de media vernomen heeft zal Els Timmers in maart 2014 haar functie als burgemeester neerleggen, zij gaat dan met pensioen. Om haar te bedanken voor haar inzet al die jaren voor ons mooie dorp is er een comité in het leven geroepen dat de feestelijkheden rondom haar afscheid coördineert. Een van de voorgestelde plannen van het comité is dat de beeldend kunstenaars van ons dorp een gezamenlijk cadeau zullen aanbieden aan Els”.
“Wij hebben bedacht”, aldus Goddijn, “dat we Els een boek zullen overhandigen. Het boek zal samengesteld worden uit foto’s van het werk van beeldend kunstenaars uit Oegstgeest en tevens proza en gedichten van Oegstgeester schrijvers. Mijn vraag aan u voor nu luidt: wilt u een bijdrage leveren aan dit boek voor onze burgemeester, door een stuk te schrijven/aan te leveren?”
Het artikel moest een bepaalde lengte hebben. Het resultaat is hieronder te lezen:
Cornelis Vreeswijk: de zanger van ‘Veronica’ in Oegstgeest (1976)
Cornelis Vreeswijk (1937-1987) werd in de Sixties een zeer populaire artiest in Zweden. Van al zijn albums werden in Scandinavië vele tienduizenden exemplaren verkocht. In 1972 brak Cornelis in Nederland door met een song over Veronica: “Veronica, Veronica, waar is je blauwe hoed? Je liefste is gaan zoeken, maar zoekt jouw lief wel goed? Jouw liefste is verdwenen. Misschien zie jij hem weer, in de morgen”....
Het lied werd op zeezender Veronica veel gedraaid en haalde een hoge klassering in de Nederlandse top 40. Een album met het lied erop werd platina. Andere liedjes die het hier goed deden waren ‘De nozem en de non’ en ‘Misschien wordt het morgen beter (maar het wordt toch nooit goed)’. En toen kwam de beroemde Zweedse Nederlander onze kant uit.
Cornelis Vreeswijk zingt 'Veronica' op Veronica-tv (1983)
Cornelis Vreeswijk van Zweden naar Nederland
Op 1 oktober 1976 schreef Bert Koekebakker in het Leidsch Dagblad: “Oplettende Oegstgeestenaren hebben Cornelis al verschillende malen in hun woonplaats kunnen signaleren, omdat de zanger veel bij zijn zusje Tonny in Oegstgeest is. Vreeswijk zal na 15 oktober zelf ergens in Oegstgeest zijn intrek nemen. Van daaruit gaat hij werken aan zijn carrière in Nederland”.
Cornelis Vreeswijk, Kees voor vrienden, was niet zomaar uit Zweden vertrokken. “Ik ging op een avond stappen en zag toen twee leuke vrouwtjes, die ik mee naar huis nam. We dronken wat en het werd al gauw heel gezellig. Op een gegeven ogenblik hadden we een beetje teveel gedronken en liet ik de dames duidelijk blijken dat ik ze wel aardig vond. De dames vonden mij ook wel aardig, maar toen ik die genegenheid wat concreter gestalte wilde geven, bleek ik niet te maken te hebben met lieftallige dames, maar met verklede kerels”.
Doel: even bekend worden als Rob de Nijs en Boudewijn de Groot
De affaire was al snel in de openbaarheid gekomen. Reden voor Vreeswijk om naar Nederland, om precies te zijn: naar Oegstgeest uit te wijken. Daar woonde zijn zusje, die volgens zijn zeggen ‘niet onverdienstelijk gitaar speelde’ en zich tevens met zingen manifesteerde.
Oegstgeest vond hij een prima plek om te zich te vestigen. “Als je eenmaal in Zweden hebt gewoond komen afstanden in Nederland je wat bekrompen voor. Vijftig kilometer naar het centrum van Amsterdam. Noem je dat ver? Bovendien is het toch ‘in’ dat elke Nederlandse artiest in een boerderij op het land gaat wonen. Bij die ontwikkeling sluit ik me gewoon aan”.
Wonen in Nederland zou volgens Koekebakker helpen om hem net zo bekend te maken als Rob de Nijs en Boudewijn de Groot. Maar hoe dan ook: “Ik wil voorlopig een hele tijd in Nederland blijvcn. Ik kan zo naar [mijn geboorteplaats] IJmuiden gaan, waar ik erg veel vrienden heb zitten. In Oegstgeest kom ik zonder meer een beetje tot rust”.
Cornelis Vreeswijk leeft voort
Van zijn Nederlandse carrière kwam niet veel terecht. Maar vergeten is hij nooit. Na zijn dood kwam er in Stockholm zowaar een Cornelis Vreeswijk-museum. In 2010 ging er in Zweden een film over zijn leven in roulatie. In Nederland is er een Cornelis Vreeswijk Genootschap. Zijn lied over ‘Veronica met die blauwe hoed’ staat sinds 2005 jaar in jaar uit in de Top 2000. En Rutger Vahl schrijft momenteel een boek over de artiest die ooit in Oegstgeest woonde.
Harry Knipschild
29 december 2013
museum Cornelis Vreeswijk, Stockholm
Het afscheidsboek werd op 21 maart 2014 aan de vertrekkende burgemeester aangeboden. Op 5 april vond in de schouwburg van Velsen de presentatie plaats van de biografie, geschreven door Rutger Vahl. Els Goddijn was er ook.
Namens het Cornelis Vreeswijk Genootschap voerde voorzitter Marlies Philippa het woord. Erik van Muiswinkel zong ‘De nozem en de non’ met daarin verwerkt parodieën op personen als Herman van Veen, drs. P., Marcel van Dam en Wim van Hanegem. Tonny Vreeswijk vertelde dat ze zeventien jaar in Oegstgeest gewoond had en dat Cornelis (Kees) af en toe bij haar kwam logeren. Het lukte niet Tonny aan het zingen te krijgen.
Er werden die middag in Velsen heel wat liedjes van Vreeswijk vertolkt. Maar ‘Misschien wordt het morgen beter’ (titel van de biografie) en ‘Veronica’ (alarmschijf in 1972) ontbraken. Hoe belangrijk ‘Veronica’ voor de bekendheid en populariteit van Cornelis Vreeswijk geweest is kwam niet aan de orde. Ik meen me te herinneren dat het woord ‘Veronica’ bij de urenlange presentatie zelfs niet uitgesproken is. Ik vond dat maar vreemd...
Harry Knipschild
20 mei 2016
Clips
- Raadplegingen: 10240