343 - Little Eva en de Loco-Motion, een liedje van 132 seconden
In het begin van de jaren zestig werden speciaal in Amerika heel wat nieuwe dansen gelanceerd. Vooral Chubby Checker (Ernest Evans, geb. 1941) manifesteerde zich. Zijn single ‘The Twist’ (1960) op het Parkway label bereikte tot tweemaal toe de nummer één positie in de Billboard hitlijsten. ‘Let’s twist again’ van Checker was met name in Nederland een nummer één single in 1961.
Chubby Checker liet het niet bij de twist in die jaren. Andere dansen die hij met succes op de markt bracht waren onder meer de limbo, de pony, de fly en de hucklebuck.
De artiest uit Philadelphia was niet de enige die met een dans tevoorschijn kwam. Nieuwe dansen uitproberen werd een rage. Checker’s platenmaatschappij, met de labels Parkway en Cameo, bekwaamde zich in het genre. The Dovells maakten er hun ‘Bristol Stomp’ en Dee Dee Sharp introduceerde er de ‘Mashed Potato’.
Een van de meest geslaagde dansen – met bijbehorend liedje – was de Loco-Motion. De hitversie werd gebracht door Little Eva (1943-2003), als Eva Narcissus Boyd geboren in Railroad Street (! HK), Belhaven, North Carolina.
De jeugd van Little Eva
Eva werd ‘Little Eva’ genoemd omdat ze een tante had die als ‘Big Eva’ door het leven ging. Ze was het tiende van de dertien kinderen van Laura en David Boyd. Het meisje met zwarte huidskleur kreeg een religieus-getinte opvoeding met veel gospel-muziek. Grootvader van moederskant was dominee. Samen met leden van de familie trad deed ze op jonge leeftijd mee met de ‘Boyd Five’, een gospelgroep bestaande uit leden van de famile Boyd.
Tijdens de schoolvakantie van 1959 logeerde Eva (16 jaar) bij Jimmy, haar oudste broer, die met zijn vrouw in Coney Island woonde. Eva kreeg er de smaak van het stadsleven te pakken. Minder dan een jaar later was ze terug in New York. Als hulp in de huishouding kreeg ze een baan in Hempstead (Long Island, bij Queens).
Cookies
Via haar schoonzus kwam Eva in contact met Earl-Jean McCrea, die eveneens in North Carolina en daarna Coney Island woonde. Earl-Jean was lid van een meidengroepje dat in wisselende samenstelling gefungeerd had als koortje bij Ray Charles, Joe Turner, Lavern Baker, Ruth Brown, Chuck Willis (allemaal artiesten op het Atlantic label).
De ‘Cookies’, zoals ze later genoemd werden, verdienden hun brood onder meer door mee te werken aan het maken van demo’s (demonstratie opnamen) van muziekuitgeverij Aldon, een onderneming van Al Nevins en Don Kirshner. Eva mocht op den duur meedoen met de Cookies en is in die hoedanigheid bijvoorbeeld te horen op de Atlantic-hitsingle ‘Don’t play that song’ van Ben E. King.
Aldon
Een van de successen van Aldon was ‘Will you still love me tomorrow’ van de Shirelles, een song geschreven door het echtpaar Carol (‘Carole King’) en Gerry Goffin. In het jonge gezin, woonachtig in Brooklyn, moest hard gewerkt worden om de eindjes aan elkaar te knopen. Carole schreef niet alleen dag en nacht songs, ze was tevens betrokken bij het maken van demo’s, die ze arrangeerde en waarop ze piano speelde.
Dat alles werd een probleem bij de geboorte van dochter Louise (23 maart 1960) en een tweede zwangerschap (Sherry, 3 maart 1962). Carol had behoefte aan permanente hulp in de huishouding.
Dorothy Jones van de Cookies bracht haar in contact met Eva Boyd. Het meisje uit Belhaven werd aangenomen en verhuisde naar de nieuwe woning, waar ze op één kamer sliep met dochter Louise.
Hulp in de huishouding bij Carole King
In haar autobiografie schreef Carole King: “We were living in Brooklyn. Gerry and I were rehearsing one day in 1961 with the Cookies. I was then pregnant with Sherry. Baby Louise was alternately being fussed over by the women, held by Gerry, or attended to me. Hearing me say, not for the first time, that I really needed a dependable babysitter, Dorothy recommended a teenager she knew”.
Naar eigen zeggen was Carole uiterst tevreden met de komst van het meisje. “Eva was whip smart, cheerful, hardworking, and wonderful with Louise”.
Omdat Eva zich ook als sessie-zangeres wilde en mocht manifesteren werd ze af en toe vervangen door een familielid. “We knew Eva could sing when we hired her. With one of her older sisters covering child-care, Eva often sang on our demos”.
Nadat Eva ‘Will you still love me tomorrow’ aan het echtpaar had voorgezongen, werd ze, samen met de Cookies, meer en meer betrokken bij het inzingen van de demo’s van muziekuitgeverij Aldon.
Carole King en Little Eva in 1961
The Loco-Motion
In tegenstelling tot menige andere muziekuitgeverij voerde Don Kirshner, directeur van Aldon (Broadway 1650, New York), een agressief beleid. Zodra iemand een hit had gaf hij zijn medewerkers, onder wie Carol en Gerry, opdracht zo snel mogelijk een opvolger te componeren. Dan werd er een demo gemaakt en die probeerde Kirshner vervolgens aan de man te brengen. Aldon was immers niet rechtstreeks verbonden aan een bestaande platenmaatschappij.
Zo ging het dus ook in 1962 toen Cameo Records ‘Mashed Potato Time’ van Dee Dee Sharp tot een succes wist te maken. De single haalde een tweede plaats in hitlijst van Billboard. De songwriters van Aldon werden aan het werk gezet.
Tekstschrijver Gerry Goffin vertelde aan Paul Zollo dat hij met een oud idee op de proppen kwam. “I had ‘Loco-Motion’ in my head for about two years and it seemed silly. Then Donny [Krishner] said, ‘I got to Dee Dee Sharp’ – this should show you the mentality of the time – ‘and she wanted a follow-up to ‘Mashed Potatoes’. So I said, ‘Why not?’”
In haar autobiografie legde Carole King vast: “Gerry and I wrote ‘The Loco-Motion’ with Dee Dee in mind and recorded the demo with Eva singing lead”. Om de opname in de studio van Dick Charles zo goedkoop mogelijk te houden speelde Carole zelf piano. Voor de saxofoonpartij werd Artie Kaplan ingehuurd.
Bij Cameo-Parkway voelden ze om zakelijke redenen niets voor het idee dat Kirshner probeerde te verkopen aan de mensen achter de nieuwe vedette. Na de twist, een bestaande song van Hank Ballard, zette de platenmaatschappij zoveel mogelijk eigen songwriters in omdat zoiets nu eenmaal meer opleverde. ‘The Loco-Motion’ werd dan ook niet opgepakt.
Carole King: “Cameo-Parkway was a self-contained hit factory. Dee Dee and her producers didn’t want or need material from outside writers”.
Volgens Carole nam haar directeur geen genoegen met de weigering van Cameo. “Donnie’s golden ear had identified it as a hit”.
Als muziekuitgeverij moest je je eigen label hebben, tot die conclusie kwam Kirshner. “Donnie established Dimension Records, on which he would release Aldon songs by artists under Aldon’s control, with Aldon writers producing the records. ‘The Loco-Motion’ was Dimension’s first release on June 8, 1962”.
In haar memoires maakte King er geen melding van dat Aldon in plaats van de demo alsnog een echte, professionele opname maakte. “Goffin and King rushed Eva to Mirasound, their preferred studio for master recordings, to re-record ‘The Loco-motion’. They were unable to reproduce the fabulous sound of the original demonstration disc, which, with the simple addition of some overdubbed backing vocals by Carole King and Eva, was the version used as the initial release”, zo is te lezen in een degelijk artikel over Little Eva op de website Spectropop.
De ‘echte’ opname werd dus niet gebruikt voor de eerste single op Dimension. Maar de demo liet in technisch opzicht te wensen over. Carole: “In the early sixties Gerry and I had accomplished layering by recording back and forth between two machines. But after a few overdubs the tape became too noisy.
That didn’t stop Donny from releasing Little Eva’s ‘The Loco-Motion’. Most people would say that the sound on the recording was the locomotive snare drum. Not so. The first sound on that track was tape hiss from all the overdubs back and forth”.
De mensen van Aldon waren zo enthousiast over de demo dat ze besloten die als officiële single uit te brengen.
‘Zeven weken nummer één’
Toen de single op de platenmarkt verscheen moest het nummer van een dans voorzien worden. Little Eva (volgens Carole was het Don Kirshner, die de artiestennaam bedacht) mocht optreden in American Bandstand, het veel-bekeken tv-programma van presentator Dick Clark (tevens zakelijk betrokken bij Cameo-Parkway). De presentatie was van groot belang.
Carole King: “Though ‘The Loco-Motion’ alludes to dance movements, neither Gerry nor I had envisioned an actual dance. Eva had to invent one for personal appearances. Standing behind a locomotive for publicity photographs, with ‘The Loco-Motion’ playing on loudspeakers, Eva moved her body that day in imitation of the arm that drives a locomotive, and a dance was born”.
Voor de pers werd een ander verhaal bedacht. Om te beginnen werd het zangeresje een paar jaar jonger gemaakt voor de buitenwereld. Het echtpaar zou bovendien niet geweten hebben dat Eva Boyd kon zingen toen ze als ‘babysitter’ aangenomen werd. Carole in 2012: “Pop legend has it that Gerry and I heard her singing around the house and said, ‘Stop! We must record that voice!’”
In Record Mirror legde Alan Smith begin 1963 uit Eva’s mond vast: “I don’t have to tell you how much I owe to baby-sitting! You probably know how all this started when I looked after the children of Carole King and Gerry Goffin. They used to come back early sometimes and start writing songs. I’d sing along with the tune, just for the fun of it, but after a while Gerry said he liked my voice and he’d see if they couldn’t write a song for me. I was thrilled!”
Eva zou zelf op het idee gekomen zijn en wist meteen hoe er gedanst moest worden. “It was Eva herself who gave Gerry and Carole the idea for ‘Locomotion’. They were working on the tune when Eva began to twist to the music in her own special way, moving up and down like a train”.
Een hit heeft vele vaders, is een spreekwoord in de muziek business. Maar hoe dan ook, de promotiecampagne werkte. Carole King: “It didn’t take long for The ‘Loco-Motion’ to reach #1, where it remained for seven weeks”.
In werkelijkheid stond de single slechts één week aan de top van de Billboard hitlijst, maar toch een mooie prestatie.
voorpagina Cashbox, 15 september 1962 (links Kirshner & Nevins, rechts Goffin en King)
De consequenties
Door de Loco-Motion werd Little Eva een ster. De hulp in huis werd wereldberoemd, terwijl haar werkgeefster nog steeds vanuit de schaduw bij Aldon werkzaam was. Carol had eerder als zangeres een aantal singles opgenomen, maar verkopen waren uitgebleven.
Kort nadat Little Eva de hitlijsten bereikte verscheen ook een door King gezongen Dimension-single ‘It might as well rain until September’ op de markt. Het werd een succes (nummer 22), maar lang niet zo’n grote hit als die van Eva Boyd.
Een van de singles die Carole King eerder als zangeres gemaakt had, was een antwoordplaat. Haar Aldon-collega Neil Sedaka scoorde in 1959 met ‘Oh Carol’. Waarschijnlijk op instigatie van Don Kirshner reageerde Carol(e) daarop met de single ‘Oh, Neil’, waarvan de uitgaverechten uiteraard bij Aldon terecht kwamen – zonder succes overigens.
Toen Eva Boyd het maakte met ‘The Loco-Motion’ reageerde Morris Levy (Roulette Records) meteen door een doowop groep te lanceren die hij de Locomotions noemde. Hun single ‘Little Eva’ werd evenals ‘Oh, Neil’ echter een flop.
Na Little Eva (Loco-Motion) en Carole King (It might as well rain until September) lanceerde Don Kirshner in 1962 ook de Cookies. Met hun eerste single ‘Chains’ (waarop Eva, zonder vermelding, de voornaamste zangpartij voor haar rekening nam) bereikten de Cookies een 17de plaats in de charts. Opvolger ‘Don’t say nothin’ bad about my baby’ deed het nog beter en haalde een klassering in de top 10 van Amerika.
Er was nog een andere consequentie. Eva was niet het enige lid van de Boyds dat muzikale ambities had. Haar zusje Idalia, die als ‘babysitter’ inviel als Eva voor haar muzikale Aldon-avonturen op pad moest, greep de kansen van het moment.
In het artikel van Spectropop is te lezen: “Little Eva’s temporary replacement as Goffin and King’s babysitter was her younger sister, Idalia Boyd. She took over the job for the summer of 1962, but soon went back to North Carolina to complete her final year in high school.
Idalia made another brief visit to New York that winter and, following a few days of rehearsal at Don Kirshner’s house, recorded ‘Hula Hoppin’’ with Eva helping out on backing vocals.
Dimension released the track in early 1963 with ‘Some Kind Of Wonderful’ on the flip. Idalia, a shy girl, unlike her ebullient big sis, didn’t hang around to monitor the sales figures, which were minimal. ‘Hula Hoppin’’ – an Hawaiian-style tribute to Chubby Checker and Dee Dee Sharp went on to become a collectors’ item”.
In haar memoires noemde Carole King zusje Idalia Boyd niet. Maar op een andere manier uitte ze hoe ze reageerde op het succes van haar zingende hulpen in de huishouding. “Eva’s success had a downside for us – or, more accurately for me. With Eva’s career as our babysitter pretty much over, I was once again doing all three of my old jobs: songwriting, child care, and household management. The latter included (and this is only a partial list) cooking, dusting, vacuuming, cleaning the toilet, making beds, endless laundry, endless diapers, grocery shopping, picking up dry cleaning, and reconciling our monthly bank statements”.
Eén ding stond voor haar vast: “When I interviewed potential replacements for Eva, I was very careful to communicate a requirement, second only to care for our children, that the applicant possess neither a good singing voice nor the desire to become a famous recording artist”.
Het vervolg
Door ‘The Loco-Motion’ veranderde het leven van Eva Boyd radicaal. Don Kirshner zette haar stem regelmatig in bij het maken van Dimension-opnamen. Bovendien stuurde hij haar naar Groot-Brittannië, helemaal aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.
Nog vóór ze in het vliegtuig stapte sprak June Harris met haar in New York. De Engelse popjournaliste omschreef haar met de woorden: “She doesn’t have the glamour of Connie Francis, nor the charm of Brenda Lee. But she’s wild. She’s a five-foot bundle of dynamite. Sam Cooke raves about her act, and Bobby Darin, another admirer of Eva’s work, wrote the sleeve notes for her first LP”.
Eva had vóór haar vertrek een langspeelplaat opgenomen. In Record Mirror schreef Langley Johnson: “It really is a staggering good album, which bodes nothing but good for the pleasant little girl. It features an orchestra conducted by Carole King, which makes her the most attractive orchestra-leader in the business. The arrangements were by Carole and [Claus] Ogerman, and Gerry Goffin handled the production. The accompanying group are the Cookies, a young session lot who have long been favourites of Little Eva.
Seven of the numbers were penned by the prolific firm of Goffin and King. They are: ‘Will you love me tomorrow’, ‘Sharing you’, ‘Up on the roof’, ‘Where do I go?’, ‘Down home’, ‘Some kind-a wonderful’, and, inevitably, the ‘Loco-Motion’.
‘Breaking up is hard to do’, by Neil Sedaka and Howard Greenfield, is also included.
Gerry wrote ‘Run to her’ with Jack Keller and ‘He is the boy’ with Dee Irwin.
The others are ‘I have a love’ by Bernstein and Sondheim and ‘Uptown’ by Barry Mann and Cynthia Weil”.
Een van de songs op het album, door Eva zelf uitgezocht, was een song van Leonard Bernstein uit ‘West Side Story’. “Al Nevins and Don Kirshner declared themselves amazed at the way she tackled ‘I have a love’ from ‘West Side Sory’. She demonstrated a one-octave-and-six range which the two experts felt sure would give her a future career as a singer of ‘legitimate proportions’”.
Aan het einde van de recensie verklaarde Johnson: “There are those who believe that the Little Eva career was based, purely and simply, on a gimmick. This album will, I suspect, open their old peepers more than somewhat to the exceptional range of talent she shows”.
Wekenlang trad Eva Boyd overal op in Groot-Brittannië. Dat deed ze samen met Brian Hyland, bekend van ‘Itsy bitsy teenie weenie yellow polkadot bikini’ (1960) en ‘Sealed with a kiss’ (1962). Ook hij was niet eerder in Engeland geweest. Niet voor niets verklaarde de zangeres dan ook: “I’m frightened. I still find it hard to believe that only a short time ago I was glad to earn some pocket money by baby-sitting, and now I’m travelling the world like a lady!”
Terug in de VS werkte Eva verder voor Aldon. Met Big Dee Irwin, die een van de songs op haar album geschreven had, nam ze in 1963 ‘Swinging on a star’ op. Evenals bij ‘Chains’ van de Cookies werd haar naam niet vermeld.
‘Swinging on a star’ deed het extra goed in Europa. In Nederland was de uitvoering van de Van Heusen-Burke song (oorspronkelijk van Bing Crosby, 1944) zo populair dat er in 1974 een cover verscheen van het duo Spooky & Sue, die de tweede plaats in de top 40 haalde. Ook hier was er iets aan de hand. Niet met Sue Chaloner, maar wél met Spooky (Ivan Groenveldt), die de hit in Top Pop playbackte. In werkelijkheid was John Russell (1943-2010) de zanger.
Eva Boyd en Big Dee Irwin
Moeilijke tijden
Little Eva verscheen na haar eerste hit nog enkele malen onder eigen naam in de Amerikaanse hitlijsten – met ‘Keep your hands off my baby’, ‘Let’s turkey trot’ en ‘Old smokey locomotion’. De dalende lijn zat er echter al snel in. Eva was blijkbaar meer sessie-zangeres dan artieste.
In 1964 braken er moeilijke tijden aan – niet alleen voor haar maar voor vrijwel alle niet-Britse acts. Eva Boyd, Carole King, Gerry Goffin en Don Kirsher verdwenen uit de actualiteit.
Kirshner kwam als eerste weer boven water. Met de Monkees, een muzikale tv-serie, bereikte hij in 1966 de absolute top in de VS en de rest van de westerse wereld. Met een andere serie, The Archies, wist hij het succes goed te herhalen.
Carole King maakte haar grote rentree in 1970 met ‘Tapestry’. Op dat album zong ze een aantal van de songs die ze samen met haar inmiddels ex-man geschreven had. In 1980 legde Carole ook ‘The Loco-Motion’ onder eigen naam vast.
‘The Loco-Motion’ werd een klassieke pop-song. Er verschenen heel wat versies van het nummer dat als demo met succes in 1962 op de platenmarkt gebracht was. Twee van die versies, die van Grand Funk Railroad (1974) en Kylie Minogue (1988) bereikten zeer hoge internationale klasseringen. In 1972 werd de oorspronkelijke single van Little Eva voor de tweede keer een hit in Engeland.
Kylie Minogue in 1988
Eva Boyd bleef echter in de vergetelheid hangen. Aanvankelijk bleef ze samenwerken met Dee Irwin. Bij diverse labels werden opnamen gemaakt, maar succes bleef uit. Haar huwelijk met James Harris was geen succes. Toen haar moeder in 1971 overleed ging ze met haar drie kinderen terug naar Belhaven in North Carolina. Geld was er niet meer. Eva pakte aan wat er aan te pakken was om wat te verdienen. Regelmatig moest ze om bijstand vragen. “For the next fifteen years, Eva lived in total obscurity. She re-found God, became a regular churchgoer, patched up her marriage and had two more children. Disastrously, James Harris died in 1983”, aldus het artikel op Spectropop.
Dat ze in 1972 met ‘The Loco-Motion’ voor de tweede keer hoog in de Britse hitlijsten verschenen was, drong niet door in Belhaven. De versie van Kylie Minogue in 1988 bracht haar evenwel terug in de schijnwerpers. Boyd wist van de media-aandacht gebruik te maken om een nieuw album op te nemen – deze keer met gospel-liederen in plaats van popsongs. Evenals haar grootvader functioneerde Eva bovendien als dominee.
oude grafaanduiding
In de jaren negentig trad Boyd op in het oldies-circuit. Totdat ze ziek werd en op 10 april 2003 kwam te overlijden. Een metalen bord (met ‘Swinson funeral home’ aangeduid) gaf haar laatste rustplaats aan op het ‘zwarte’ Black Bottom-kerkhof van Belhaven. Volgens Dave Laing van The Guardian had ze tegen die tijd vijftien kleinkinderen.
Het eerste eerherstel kwam tien jaar geleden. “On November 8, 2008, Belhaven unveiled the new headstone marking her grave in Black Bottom Cemetery to kick off the effort to restore the historically black cemetery. Before then, her grave was marked with rusty tin marker. Quincy Edgerton made the new grave marker”.
Op haar nieuwe grafsteen werd een locomotief afgebeeld en de naam ‘Little Eva’. Eva (Harris, geen Boyd) werd als ‘bishop’ aangeduid. In 2014, vier jaar geleden, kreeg Eva Boyd ook muzikale erkenning. De zangeres van ‘The Loco-Motion’, ‘Chains’, ‘Swinging on a star’, en ‘Keep your hands off my baby’ werd een halve eeuw nadien opgenomen in de North Carolina Music Hall of Fame.
Een liedje van 132 seconden kan heel wat teweeg brengen.
nieuwe grafsteen
Harry Knipschild
27 september 2018
Clips
Literatuur
‘Little Eve to dance ‘Loco-motion’ [in tv-show van Dick Clark]’ Billboard, 7 juli 1962
June Harris, ‘Little Eva can’t wait to get here!’, Disc, 1 december 1962
‘Eva Tour’, Record Mirror, 15 december 1962
Alan Smith, ‘Welcome Little Eva’, New Musical Express, 1 februari 1963
June Harris, ‘England, that’s something different says Little Eva’, Disc, 2 februari 1963
Langley Johnson, ‘Little Eva confesses – ‘I’m frightened’”, Record Mirror, 23 februari 1963
Paul Zollo, Songwriters on songwriting, Cambridge, Massachusetts, 2003
Dave Laing, Guardian, ‘Little Eva’, 14 april 2003
Mick Patrick, Malcolm Baumgart, ‘Little Eva 1943-2003’, Spectropop, z.j.
David Crabtree, Richard Adkins, ‘Black Bottom Cemetery rising again’, WRAL, Raleigh, Durham, Fayetteville, 28 juli 2008
Carole King, A natural woman. A memoir, New York 2012
Mike Voss, ‘Little Eva to join N.C. Music Hall of Fame’, Washington Daily News, 3 maart 2014
- Raadplegingen: 10026