116 - Madonna in Londen, 25 september 1993
Madonna Ciccone (geb. 16 augustus 1958) heeft een niet onbelangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de popmuziek. Ze slaagde erin zich nogal los te maken van gevestigde belangen als grote platenmaatschappijen en managers. Als vrouw bovendien wist Madonna met succes haar eigen koers te bepalen. Daarmee baande ze de weg voor de Spice Girls, Amy Winehouse en Lady Gaga.
Over haar carrière is aardig wat geschreven, in artikelen en boeken. De auteurs gingen op zoek naar het geheim achter al dat succes, naar de ‘ware Madonna’. Stukje bij beetje probeerden ze iets van haar karakter te ontrafelen. Maar van een afstand was dat niet gemakkelijk. Je kon niet zomaar op de vedette afstappen en haar intieme vragen stellen.
Om persoonlijke dingen te weten te komen moest je bij iemand van de familie zijn. Daarom is het zo mooi dat Christopher Ciccone, 27 maanden jonger dan Madonna, in 2008 een boek over zijn zus publiceerde. Was dat even een buitenkansje. Chris was niet alleen directe familie, heel wat jaren stond hij haar persoonlijk ter zijde in allerlei hoedanigheden. Totdat hij er naar eigen zeggen genoeg van kreeg voor van alles en nog wat gebruikt te worden. Zoals Madonna iedereen gebruikte om zelf verder te komen. Daarbij schuwde ze niet, constateerde hij, haar lichaam in te zetten bij platenmensen en belangrijke deejays.
De ochtend van 25 september 1993
In 1993 werd Christopher Ciccone door zijn zus benoemd tot artistiek directeur van ‘The Girlie Show’. Op 25 september van dat jaar ging de voorstelling in Londen in première. Aan wat er die dag gebeurde wijdde hij de proloog van het boek Life with my sister Madonna.
Om precies half negen liet Chris zich wakker maken in het Lanesborough Hotel. Recht tegenover Buckingham Palace. Ciccone liet niet na zijn zus te vergelijken met de Engelse koningin. Volgens hem was Madonna voor miljoenen fans op dat moment de echte koningin van het universum. In elf jaar tijd had ze het helemaal gemaakt.
Chris en Madonna hadden ieder hun eigen onderkomen in het hotel. Naast elkaar. Hij kon zo bij Madonna binnenlopen. Dat was ook de bedoeling. Want om precies negen uur begon het schema van de zangeres. “Mijn zus leeft elke dag volgens een draaiboek. Opstaan om negen uur ’s morgens, om elf uur ’s avonds in bed. Alles er tussen in ligt vast. Madonna zou een gevangenis kunnen runnen, het luchtverkeer van een vliegveld, of optreden als een vijf sterren-generaal”.
Alleen de nacht verliep niet volgens schema. Madonna was altijd al zo bezig met ‘fame and fortune’ dat ze nauwelijks kon slapen. “Midden in de nacht vond ik haar op de bank in een t-shirt. Ze at kaneelsnoepjes en las gedichten van Anne Sexton of de dagboeken van Anaïs Nin, een van haar heldinnen. Uit persoonlijke ervaring weet ik hoe onmeetbaar groot de druk nog steeds is. Je bent niet zomaar Madonna, de superster, de legende. Hoe velen houden van haar, haten haar, verlangen ernaar dat ze eens op haar beroemde bek valt”.
Om 9.00 uur opende Chris de deur die de twee suites met elkaar verbond. Madonna was al wakker. Nu was het nog rustig, besefte hij. Maar elf en een half uur later zou ze in het uitverkochte Wembley-stadion voor 75.000 schreeuwende fans haar show geven.
Chris was te laat. Madonna was al bezig in de badkamer. Met warm zout water spoelde ze de keel, zoog het op in haar neus en spuwde het weer uit. Dat was goed voor haar stem, vond ze. Chris ging terug naar zijn eigen suite. Even later dronken ze samen zwarte koffie met een stukje toast. Madonna bekende dat ze ook die nacht niet veel geslapen had. Meer liet ze niet los.
Voor Chris waren haar gebaren meer dan voldoende. “Als mijn zus haar handen in haar heupen zet, als een viswijf, weet ik dat er problemen zijn. Als ze aan haar (rode) nagellak plukt, weet ik dat ze zenuwachtig is. Als ze haar duim in de palm van haar hand drukt en haar vingers eromheen klemt heeft ze steun nodig”.
De dag verliep precies volgens schema. Madonna, aldus Chris, was nu eenmaal een control freak. Om precies 11.00 uur ’s morgens was het tijd om aan de conditie te werken. Samen met haar broer liep ze in looppas door Hyde Park. Blijkbaar was de pers op de hoogte van die activiteiten. Een heel leger fotografen volgde het tweetal. In de hoop een foto van de ster te maken zonder dat ze make-up ophad. “Madonna trok haar baseball-pet over haar gezicht. We renden gewoon door”.
Madonna en Christopher
De middag
Om één uur ’s mddags ging Madonna echt aan het werk. In een limousine van het merk Mercedes liet ze zich naar het Wembley-stadion vervoeren. Het was een uur rijden vanaf het hotel. Chris zat niet bij haar in de auto. “We reden nooit samen naar een optreden. Alletwee wilden we kunnen komen en gaan als het ons uitkwam”.
De komst van de ster werd verwacht. “Groepen fans stonden ons bij de poort van het stadion op te wachten. Sommigen dachten dat ze op het allerlaatste moment nog een kaartje konden kopen. Anderen hoopten een glimp van Madonna op te vangen bij aankomst”. De bewonderaars hadden beter thuis kunnen blijven. “De ramen van onze auto’s waren verduisterd. Onze auto’s hielden halt bij de achteringang. We begaven ons meteen naar haar kleedkamer”.
In de tijd dat vooral mannelijke rock-muzikanten een heleboel publiek trokken konden ze zo hun eisen stellen. Meestal mondde dat uit in alcoholische dranken of spullen om de geest te verruimen.
Vrouwen als Madonna lieten andere ‘wensen’ in hun contract vastleggen. “De kleedkamer van Madonna moest wit geverfd zijn. Met een witte achtergrond kwam ze nu eenmaal het beste tot haar recht. En niet alleen haar kleedkamer. Ze heeft er altijd op gestaan dat haar handdoeken en lakens ook wit waren”.
Sigmund Freud, noteerde Chris, zou er minstens een dag werk aan hebben om te analyseren waarom maagdelijk wit haar lievelingskleur was. “Al haar vrienden, familie en bewonderaars kenden haar voorkeur voor wit. Vazen met haar lievelingsbloemen, witte lelies, kaapse jasmijn en witte tuberosas stonden overal opgesteld in de kleedkamer. De geur was overweldigend. Ook was er citroen-thee, munt en vier dozen met kaneelsnoepjes (Hot Tamales).
Flessen Evian-water waren altijd binnen haar handbereik, in de kleedkamer en op het podium. Het water moest op kamertemperatuur zijn, dus niet gekoeld. Ik zette het water altijd op de plek waarvan ik wist: daar heeft ze er behoefte aan. Alcohol was absoluut verboden. Het kwam wel eens voor dat een organisator een paar flessen champagne naar de kleedkamer stuurde. De man bedoelde het misschien goed, maar die flessen bleven ongeopend. Vlees kwam de kleedkamer helemaal niet binnen”.
Aan het einde van de avond werden bloemen en overtollige (alcoholische) drank weggegeven. Dat was de gewoonte van Madonna.
Madonna, de moeder van Madonna
Airconditioning was taboe in de kleedkamer van Madonna. Gelukkig was het niet warm op 25 september in Londen. Chris: “Madonna had een hekel aan airconditioning. Hoe warm het ook was. Ze beweerde dat ze zich nooit warm voelde, altijd koud. Airconditioning, vond ze, was bovendien slecht voor haar stem. Zelfs op het heetst van de zomer, als het stikkend heet was in Miami, New York of Los Angeles, liet ze de ramen altijd helemaal open. De airconditioning bleef uitgeschakeld”.
Madonna liet nooit na het kruis van haar moeder over de spiegel in haar kleedkamer te hangen. Dus ook in Londen. “Een foto van onze moeder, kort voor haar overlijden genomen, was eveneens prominent aanwezig. Ze was nog zo jong, dertig jaar. Toch praatten we nooit over haar, Madonna al zeker niet. Haar naam noemden we maar zelden. Dat was niet zo bijzonder. Van vaders kant zijn we Italiaans. Onze moeder was van Frans-Canadese afkomst. Madonna en ik, en de anderen, zijn allemaal in Michigan geboren. We horen bij de Mid-West”.
Madonna ging aan het werk in haar kleedkamer. “Een uur lang oefende ze haar stem, zoals altijd. Met toonladders en ademtechnieken. Tegelijk deed ze gymnastische oefeningen”. Chris vergeleek haar voorbereiding met die van de Russische balletdanseres Anna Pavlova en bokser Mohammed Ali (Cassius Clay).
De broer van Madonna had andere taken die middag. “Ik liep het toneel op, op zoek naar eventuele onvolmaaktheden van de vloer. Het mocht niet gebeuren dat de dansers en zeker Madonna zich zouden kunnen verstappen. Ik controleerde dat de hydraulische liften werkten, dat de spotlights en rekwisieten voor het openingsnummer goed opgesteld waren.
Mijn zus had geen zin (meer) in het geven van interviews. Dat moest ik voortaan doen. Dus ook deze dag. Ik was beleefd en vriendelijk. Hopelijk was dat van invloed op de recensies die de volgende dag zouden verschijnen. Samen zouden we ze de volgende ochtend bij het ontbijt lezen.
Bij slechte kritieken schudde ze altijd haar hoofd. Dan deed ze of het haar niet kon schelen, scheurde het artikel in stukken en gooide de krant in de afvalbak. Tien minuten later kwam ze dan naar mij toe en vroeg bijvoorbeeld: ‘Christopher, denk je echt dat ze gelijk hadden. Ben ik dikker geworden?’ Ik vertelde haar altijd dat de recensenten ongelijk hadden, terecht of niet terecht. Dan was ze weer gelukkig”.
’s Middags om drie uur gingen broer en zus het toneel op voor een soundcheck. “Van elk nummer zong ze anderhalve minuut. Vervolgens oefende ze een uur lang de moeilijkste dansbewegingen. Anderen zouden er misschien moe van worden. Madonna kreeg er juist adrenaline van, je zag het aan haar blauwe ogen en haar stralende huid. Ze had van opwinding ook meer kleur gekregen. Dat kwam bovendien van het roze poeder voor haar gezicht (Puerto Rican Majal) dat ik in een speciaal winkeltje altijd voor haar moest kopen als ik in Manhattan was”.
Madonna at niet in de kantine van het stadion. “Een vegetarische kok reisde met ons mee. Om 16.00 uur lunchten we met z’n tweeën, wortelsoep, vegetarische burgers en salade. De lunch werd gebruikt om de repetitie met de dansers en muzikanten van de vorige dag nog eens te analyseren. Het was zaak dat goed te doen, dat kwam de voorstelling ten goede. De ene danser moest gestimuleerd worden, de andere juist niet, iedereen kreeg de behandeling die nodig was”.
Christopher Ciccone besteedde in zijn boek enkele pagina’s aan de dansers. Misschien kwam dat wel omdat hij zelf eerder tijdens de optredens van zijn zus in die rol op de bühne gestaan had. De loopbaan van een danser bij Madonna liep volgens hem in een vast patroon. Om te beginnen waren alle dansers homo. Op één na. Eén danser was altijd hetero. In Londen was dat Michael Gregory. Christopher, zelf homo, was betrokken bij de keuze van de dansers. Maar Madonna had, zoals in alles, het laatste woord.
Chris was bij de audities in New York en Hollywood aanwezig geweest. Van elke kandidaat werd een polaroid-foto en een video gemaakt. Christopher vond Michael Gregory de minste danser. Toch had Madonna juist voor hem gekozen. “Hij was de jongeman tot wie ze zich kon wenden als ze zich verveelde met al die homo’s, inclusief ikzelf. Tegen Michael kon ze moederlijk, vriendelijk, zelfs liefdevol zijn. Tijdens een toernee voelde ze zich wel eens eenzaam”.
De ‘gewone’ dansers werden enthousiast gemaakt. “Madonna gaf ze in het begin veel aandacht en warmte. In zekere zin trok ze ze naar zich toe. Ze kwamen steeds dichter bij het centrum van de succesvolle show – Madonna zelf. Dan belandden ze op de koudste plek, dicht bij haar. Te dichtbij voor haar gevoel”. En dan werden ze aan de kant gezet.
Tegen het einde van de middag, 16.30 uur, nam Madonna twee uur pauze. In die tijd liet ze zich door een chiropractor behandelen. Vervolgens kreeg ze nog een massage. Vergeefs probeerde ze na afloop op de massagetafel te slapen. De spanning was blijkbaar te groot.
dansscene Girlie Show
De avond
Om 18.30 kwam de avond op gang. Daniel Huber zorgde ervoor dat ze er goed uitzag voor het openingsnummer. Madonna werd opgemaakt en kreeg de juiste kleding aan, een zwart broekje, zwarte bh, lange zwarte handschoenen en zwarte visnet-kousen. “Die droeg ze altijd, zelfs onder haar broeken. Ze vond dat die haar beenspieren beschermden. Het viel me op hoe rustig Madonna op zo’n moment bleef terwijl de spanning toch groot voor haar geweest moet zijn.
Om 19.30 legde Huber de laatste hand aan haar kleding. Bij die gelegenheid kleedde ze zich nog eens helemaal uit. Op dat moment was ze behoorlijk kwetsbaar. Madonna stond erom bekend dat het haar niet de minste moeite kostte naakt te poseren voor kunst-studenten, of topless voor Gaultier. In werkelijkheid was ze juist preuts en uiterst verlegen om zich aan vreemden naakt te vertonen. Precies het tegenovergestelde van haar imago als sex-godin.
Daniel had ik uitgelegd hoe hij zich tegenover mijn zus het beste gedragen kon. Zo hielp ik hem te overleven zonder dat hij er gek van hoefde te worden. Hij begreep dus dat hij het beste zijn mond kon houden, ook al zou Madonna tegen hem uitvallen. Daniel moest alleen praten als hem iets gevraagd werd. Als ze vroeg: ‘Hoe zie ik er uit?’ moest hij onder alle omstandigheden zeggen: ‘Geweldig, Madonna, geweldig’.
Huber had goed naar mijn advies geluisterd. Hij hielp haar in de rest van haar kostuum – leren laarzen en een masker voor haar ogen. Tenslotte overhandige hij haar het zweepje dat ze in haar eerste nummer ‘Erotica’ zou hanteren”.
De klokt tikte door. Om precies 19.50 uur werd een kring gevormd door de dansers, de muzikanten, Madonna zelf en de ‘artistiek directeur’. Je zou het bij een popconcert niet verwachten, maar op dat moment ging Madonna voor in het gebed. “Lieve God, het is de openingsavond van de toernee in Londen. Let goed op mijn dansers en mijn band, alsjeblief. Ik weet dat iedereen zenuwachtig is, ik zelf ook. We hebben er lang en hard naartoe gewerkt om zover te komen. Help ons er een geweldige show van te maken. Ik hou van jullie allemaal. Go out there and break a leg. Kick some ass. Amen”.
Bij de Rolling Stones, Motörhead, ZZ Top of de Beasty Boys zou het zo waarschijnlijk niet toegaan...
Samen met Niki Harris en Donna De Lory, haar achtergrondzangeressen, en broer Christopher, met z’n vieren hand in hand, volgde Madonna de veiligheidsagenten. Ze zongen ‘For once in my life’ van Stevie Wonder vanuit de kleedkamer, door de tunnel, op weg naar de ruimte achter het toneel. Achter hen aan liep Madonna’s manager Freddy DeMann met kauwgum in zijn mond.
“Nikki en Donna namen hun positie in bij de band. Madonna en ik liepen nog verder, tot bij de plek waar ze zich voor het eerst zou vertonen. Daar wachtten we, hand in hand. Madonna was uiterst kalm. Ze kende immers elke stap, de tekst van elke song. Alles had ze onder controle. Alle twijfel was weg”.
Chris nam het zekere voor het onzekere. “Ik kuste haar op de wang en zei: ‘Je ziet er adembenemend uit. Je gaat er een grandioze avond van maken. Ik voel het. Er is niets om je zorgen over te maken. Alles zal perfect verlopen’. Ze knikte zonder iets te zeggen. Haar ogen werden groot, als die van een kindje. Voor ze op haar plek ging staan pakte ze mijn hand vast en spuwde haar anti-hoest snoepje (merk: Ricola) er in. Met een enigszins bange glimlach zei ze: ‘Daar gaan we’, haalde nog eens diep adem en zette haar schouders schrap, klaar om zich aan het publiek te vertonen”.
De show
Van korte afstand volgde Christopher Ciccone wat er gebeurde. Vooral natuurlijk de prestaties van zijn twee jaar oudere zus. Vol bewondering was hij, althans in het boek, over de manier waarop ze zich over het toneel bewoog. “Haar manier van dansen was elegant, het resultaat van onze gezamenlijke training. Als Madonna niet op toernee was werkte ze elke dag tweeëneenhalf uur aan haar lichaam. De yoga-klassen die ze volgde waren er bovendien verantwoordelijk voor dat ze de houding van een koningin had. Of het nu kwam door al die yoga, vriendschappen of kaballah, mijn zus wilde altijd de beste, de grootste zijn. Die wilskracht maakten haar tot wie ze was – Madonna”.
Chris noemde nog eens al haar goede eigenschappen op: haar intelligentie, haar vermogen om te leren, haar buitengewone geheugen, haar ongeëvenaarde charme en haar talent om live op te treden. “Terwijl ik naar haar keek in ‘The Girlie Show’ was ik vol bewondering. Ze was adembenemend. Madonna had contact met haar publiek. Haar optreden was levendig en precies, ze maakte stijlvolle gebaren met haar handen, draaide kunstzinnig met haar hoofd, precies zoals we dat samen gerepeteerd hadden”.
Zizi Jeanmaire
‘Vogue’, het volgende nummer, bracht ze in kleding die geïnspireerd was op Erté en Zizi Jeanmaire. “Madonna en ik hadden een hartstochtelijke belangstelling voor de iconen uit het verleden. Toen we samen in Manhattan en Los Angeles woonden bleven we vaak lang op en keken dan naar oude films. ‘The Blue Angel’ en ‘Morocco’ van Marlene Dietrich waren onze favorieten. We hielden ook van ‘Pandora’s Box’ (met Louise Brooks), ‘Mildred Pierce’ (met Joan Crawford), ‘It happened one night’ (met Claudette Colbert) en ‘Born yesterday’ (met Judy Holliday)”.
Chris wist dat zijn zus ervan droomde zelf nog eens een grote filmster te zijn. Volgens hem was er echter maar één rol die ze echt goed kon spelen – die van haarzelf, Madonna. Dat was de rol die ze zelf gecreëerd had. “Een heel bijzondere rol, een kruising van Shirley Temple met Bettie Page, Elizabeth I met Lucille Ball, Bette Davis met Doris Day”.
Tijdens een korte pauze in haar optreden liep Madonna naar haar kleedkamer. Chris volgde zijn zus. “Op zo’n moment was ze uitermate nerveus en springerig. Ze werkte haar make-up bij en spoot Annick Goutal’s Gardenia Passion, haar favoriete parfum, over zich heen”.
Chris voelde zich geroepen haar nog eens wat zekerheid bij te brengen: “Je ziet er fantastisch uit. Je stem is sterk. Je bewoog je geweldig”.
“Madonna hield even op met trillen en nam een slok Evian. Daarna terug naar het toneel”.
.jpg)
Donna DeLory, Madonna, Nikki Harris (Girlie Show)
Helemaal eerlijk was Chris op dat moment niet. Zo’n goeie zangeres was Madonna nu ook weer niet. Gedeeltelijk was dat haar eigen schuld. “Zelfbewust als ze vanaf haar geboorte was, wilde ze niet op zangles. Haar stem was onvoldoende getraind. Dat wist ze goed te maken door haar discipline, haar ambitie, haar wilskracht. Ze realiseerde zich echter wel degelijk dat haar stem te dun was voor wat ze ermee wilde doen. Daarom huurde ze twee achtergrondzangeressen in”.
Evenals de dansers speelde Madonna de twee zangeressen tegen elkaar uit. Donna De Lory kon ze makkelijk aan. De stem van de zangeres vulde goed aan wat ze zelf te kort kwam. Niki Harris lag een stuk moeilijker. “Niki zorgde voor de ‘soul’ in de zang. Ze had een betere stem dan mijn zus. Madonna moest vechten om die in toom te houden. Nikki kon de zang van mijn zus helemaal verdringen. Als dat gebeurde gaf Madonna wel eens opdracht de microfoon van Niki af te sluiten. Een paar keer was ze zelfs van plan Niki om die reden te ontslaan. Dat zou ze overigens nooit zelf gedaan hebben. Daar had ze haar ‘personeel’ voor. Madonna kon haar mond flink open zetten, bijvoorbeeld tijdens repetities. Maar als het op confronteren aankwam was ze niet van de partij. Iemand persoonlijk ontslaan, face-to-face, delegeerde ze altijd aan haar pionnen. Meestal was ik de pineut”.
Als we Chris mogen geloven hadden Madonna en hij regelmatig oogcontact tijdens haar optreden. “Ik wist haar aandacht te trekken toen ze ‘Holiday’ bracht en knipoogde naar haar. Ze knipoogde terug. Even later glimlachte ze snel en triomfantelijk naar me. Daarmee erkende ze stilzwijgend dat al ons werk resultaat had opgeleverd en dat ‘The Girlie Show’ een succes was. Ik glimlachte opgetogen terug. Ze eindigde met ‘Everybody’, haar eerste hit. Het publiek ging helemaal uit z’n dak.
Madonna verliet het toneel. Na een paar minuten verscheen een clown in een blauw-satijnen Pierrot kostuum en het masker van een droevige clown. Het publiek had het niet meteen in de gaten – Madonna speelde de clown”.
Die rol kwam niet uit het niets. “Als kinderen werden we zelden mee naar het circus genomen. Maar toen we volwassen waren genoten Madonna en ik samen van het Cirque du Soleil in Battery Park, Manhattan. Dat was sexy, bizar en helemaal van deze tijd. Cirque du Soleil was een bron van inspiratie, speciaal voor ‘The Girlie Show’. Er zat wel iets geks in haar verschijning als clown. Madonna kon namelijk absoluut geen grappen vertellen. Regelmatig kromp ik ineen als ze het weer eens probeerde.
Mijn zus was niet grappig. Dat had te maken met de vroege dood van onze moeder. Hoe hoog de ster van Madonna nog zal rijzen, hoe beroemd, hoe rijk, hoe geliefd, van binnen zal ze altijd iets droevigs houden. Luister maar eens naar de teksten die ze schreef van liedjes als ‘Oh Father’ en ‘Live to tell’”.
Cirque du Soleil
Na de show
Daarmee was de voorstelling voor Madonna afgelopen. “Ze zette sierlijk haar masker af, boog diep voor het publiek en verliet de bühne. Ik wachtte haar op aan de zijkant van het toneel. Ik wierp een witte handdoek over haar heen, nam haar in mijn armen en liep snel met haar naar de uitgang. Het zweet gutste van haar af en ze moest diep adem halen. Aan haar gezicht zag ik dat ze tevreden was over hoe het gegaan was.
Een paar seconden later zat ze samen met Liz, haar assistente, en Freddy DeMann, haar manager, in de limousine op weg naar het hotel. In de auto namen ze de show nog eens door. In het stadion hoorde je keihard ‘Be a clown’. Het publiek schreeuwde luidkeels om een toegift”. Madonna was al vertrokken terwijl de fans hoopten dat ze terug zou komen voor een toegift.
Madonna wist dat ze niet in haar eentje had opgetreden. Dat ze iedereen de volgende dag opnieuw nodig had. “Terug in het hotel stond de suite van Madonna vol met nog meer witte bloemen. Ze verwijderde haar make-up en stapte onder de douche. Daarna gingen we naar beneden. In de bar was een champagne-party voor de hele crew. Madonna trok altijd op met haar team, de dansers en muzikanten. Ze realiseerde zich maar al te goed dat die een belangrijke bijdrage leverden aan haar succes. Die avond bleef ze niet lang. Na een half uur vroeg ze me haar naar de suite te brengen”.
Op het feest na afloop van de première waren beroemdheden niet welkom. Chris had er zo zijn gedachten over. “Ze had gemakkelijk met iedereen van naam haar succes kunnen vieren. Zoiets deed ze evenwel zelden. Als ik er goed over nadenk besef ik nog eens dat zij alleen onder alle omstandigheden de ster, de bijen-koningin, wilde zijn. Die rol kon ze maar moeilijk spelen temidden van andere celebrities. Die, haar gelijken, zouden bovendien niet lachen om de grappen die ze niet goed kon vertellen”. Madonna wilde volgens haar broer het absolute centrum van haar eigen universum zijn. Anderen werden daarbij niet geduld. “This isn’t a democracy” was volgens Chris een van haar geliefde uitdrukkingen.
In de lift naar boven werd Christopher Ciccone ineens overspoeld met gevoelens van geluk. Nog nooit was hij zo intiem met zijn zus geweest. “‘Je was groots vanavond, Madonna’, zei ik. We omarmden elkaar.
‘Ik hou van je, Christopher, echt waar. Ik ben apetrots op je’, zei ze.
‘Ik ben ook trots op jou. Dank je dat je me deze kans als artistiek directeur gegeven hebt. Ik hou van je’”.
Boven werd de ‘directeur’ nog even aan het werk gezet door zijn zus. Hij checkte of er voldoende citroenthee in haar suite was en dat de ruimte goed vochtig gehouden was. “Daarna ging ik terug naar mijn eigen suite”. Zaterdag 25 september 1993 was ten einde gekomen.
***
Menigeen vroeg zich af hoe Madonna reageerde op het boek dat Christopher in 2008 over zijn beroemde zus publiceerde. Zakelijk waren ze al lang uit elkaar. Chris wilde zich niet langer laten gebruiken. Madonna had hem slecht behandeld. Ze had bijvoorbeeld zo’n claim op hem gelegd dat die ten koste was gegaan van zijn relatie met vriend Danny. Chris was al jaren in therapie. Madonna had hem bovendien niet goed betaald voor zijn werk. Een formeel zakelijk contract tussen broer en zus was er nooit geweest.
Aan Chrissey Iley van Gay Times legde hij uit: “Toen Madonna ontdekte dat ik een boek geschreven had was er al een jaar lang geen contact tussen ons geweest. Per e-mail kreeg ik kortweg een bevel van haar: ‘Bel me’. Omdat ik niet meer antwoord op commando’s belde ik haar niet. Vervolgens liet ze een boodschap achter. Ook nu reageerde ik niet. Ik wist waar het over ging. Ik wilde haar geen enkele controle over de inhoud van het boek geven. Dan was er niets meer van overgebleven. Controle is alles voor Madonna. Maar er zijn drie dingen die ze niet onder haar controle kan brengen. Ze wordt vijftig. Haar man [Guy Ritchie]. En dit boek. En dat maakt haar gek”.
Volgens Iley zag Chris er niet wraakzuchtig uit. “Zijn gezicht verried weinig emotie. Echt glimlachen deed hij niet. Zijn ogen konden een zekere droefheid niet verbergen”.
Chris was trouwens niet het enige familielid die zich in het openbaar uitliet over Madonna. Singer-songwriter Joe Henry trouwde in de jaren tachtig met Melanie, een zus van de ster. In 2007 verklaarde hij: “Ik kende Madonna al vanaf mijn vijftiende jaar, langer dan mijn echtgenote. We hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Dat kwam omdat ik nooit iets van haar nodig had. Ik was altijd van mening dat we verschillende beroepen hadden. Zonder afbreuk te doen aan haar muzikaliteit is het mijn mening dat haar persoon en haar carrière één waren. Of ze nu een film maakte, een liedje zong of een fotograaf een dreun gaf, het was haar persoon ten voeten uit”.
Misschien wel het meest negatief uitte zich broer Anthony Ciccone. Een verslaggever van The Sun zocht hem vorig jaar op. Die broer van Madonna, 55 jaar oud, woonde als clochard onder een brug. Zijn zus, met een vermogen van 400 miljoen Engelse ponden, wist hij maar al te goed, leidde een heel ander leven. De kop boven het artikel zegt genoeg: “Mijn zus Madonna zal ik nooit om geld vragen. Ze wil niets met me te maken hebben”.
Het leven van een superster gaat niet over (witte) rozen...
Anthony Ciccone
Harry Knipschild
27 juli 2012
Clips
* Pandora's Box, met Louise Brooks, 1929 (fragment)
* It happened one night, met Claudette Colbert (fragment), 1934
* Born Yesterday, trailer, film met Judy Holliday, 1950
* Optreden Zizi Jeanmaire
* Pandora's Box, met Louise Brooks, 1929 (fragment)
* It happened one night, met Claudette Colbert (fragment), 1934
* Born Yesterday, trailer, film met Judy Holliday, 1950
* Optreden Zizi Jeanmaire
Literatuur
Hanna Bosma & Patricia Pisters, Madonna. De vele gezichten van een popster, Amsterdam 2000 (1999)
J. Randy Taraborrelli, Madonna. Van idool tot icoon, Utrecht 2001
Andrew Morton, Madonna, Rijswijk 2002
Willem van Kooten, ‘Madonna in 1984’, website ‘Van Kooten is de naam’, 6 september 2006
Neil McCormick, ‘Joe Henry: Madonna’s maverick in-law’, Daily Telegraph, 8 september 2007
Christopher Ciccone (met Wendy Leigh), Life with my sister Madonna, Londen 2008
Alex Altman, ‘‘Life with my sister Madonna’’, Time, 14 juli 2008
Susannah Cahalan en Jeane MacIntosh, ‘‘Life with my sister Madonna’’, New York Post, 20 juli 2008
John Preston, ‘‘Life with my sister Madonna’: a venomous outburst of brotherly love’, Daily Telegraph, 27 juli 2008
Chrissey Iley, ‘Christopher Ciccone - The Only Gay Interview’, Gay Times, september 2008
Pete Samson, ‘I’ll never ask my sister Madonna for money... she wants nothing to do with me [Anthony Ciccone]’, The Sun, 27 oktober 2011
Harmen van Dijk, 'Madonna heeft een nieuwe single en een dakloze broer', Trouw, 4 februari 2012
Harmen van Dijk, 'Madonna heeft een nieuwe single en een dakloze broer', Trouw, 4 februari 2012
- Raadplegingen: 28228